رئالیتی شو جوکر و سبقت اجرا از محتوا
قسمت دوم از فصل پنجم جوکر در حالی به پایان رسید که نسبت به قبل، شرکت‌کنندگان ایده‌های بیشتری برای خنداندن یکدیگر ارائه دادند.
اجرا خوب اما محتوا ناکافی
با پیش رفتن برنامه، این قسمت در چالش‌هایی بر پایه خلاقیت فردی شرکت‌کنندگان، مثل بازی، اجرای موسیقی محلی و خاطره‌گویی خلاصه شد.
هر چند که اجرای این بخش‌ها تقریباً بدون نقص بود، اما باید توجه کرد که موسیقی، بازی و یا خاطره، به تنهایی ایجاد طنز نمی‌کند.
به طوری که در عین سرگرمی، احتمال دارد جلوگیری از خنده برای اجراهای محلی با گویش خاص، باعث سوتفاهم مخاطب شود.
همچنین تکرار چنین ایده‌هایی که مولفه‌های کافی خنداندن و طنز را در خود ندارد، به سرگرمی و مسابقه تبدیل شده و زمینه شوخی‌های درون‌گروهی را فراهم می‌کند که خیلی برای مخاطب ملموس نیست.
مثل خندیدن ناخودآگاه یک گوینده به خاطره یا لطیفه‌ای که خودش تعریف کرده تا بقیه را بخنداند اما پیش از دیگران درگیر آن شده است.
تکرار در رئالیتی شو جوکر زیاد است
رئالیتی‌شو جوکر در بخش تفریح و سرگرمی به خوبی عمل کرده و رضایت مخاطبین و درصد بالای بینندگان نشان‌دهنده این موضوع است.
اما نکته‌‌ای که در این قسمت بیشتر خودش را نشان می‌داد، تکرار یک جمله واحد از سوی دو یا سه شرکت‌کننده در بخش‌هایی نزدیک به هم در برنامه است.
اینطور که در سکانس اصلی اتفاق جدیدی در حال وقوع است و در فاصله‌های کوتاه با پخش ویدیوهای پشت صحنه یک جمله دائماً تکرار می‌شود؛ مثل سوالی که محمدرضا علیمردانی و مهران غفوریان درباره اجرای موسیقی محلی علی اوجی داشتند یا جملات علیمردانی و سیروس میمنت درباره آواز خواندن مجید واشقانی.
چنین تصاویر و جملاتی از پشت صحنه می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد، اما تکرار زیاد آن با توجه به زمان طولانی هر قسمت، می‌تواند بیننده را خسته کند.
به طور کلی می‌توان گفت برنامه جوکر در این فصل چالش برانگیزتر بوده و اینکه بعد از دو قسمت هنوز شرکت‌کننده‌ای اخراج نشده است، می‌تواند تماشای این فصل را جذاب‌تر کند.
پایان
نویسنده: سارا ملاعباسی