نقد فیلم چپ راست با احتمال لو دادن قصه
نقد فیلم چپ راست با احتمال لو دادن قصه
نویسنده: علیرضا عبدی
فیلم چپ، راست در شروع (اگر این ایده برای شخص نویسنده باشد!) خلاصه‌ی دو خطی فوق‌العاده‌ای دارد: «فرزندِ دو رقیب سیاسی، هنگام تولد در بیمارستان جابه‌جا شده‌است…»
یکی از تکنیک‌های سابق تا حال حاضر سینمای ما تقابل دو قشر سیاسی است. تکنیکی که اگر سرشاخه‌ی تکنیک‌های ساخت یک فیلم کمدی نباشد، یکی از زیرشاخه‌های تکنیک ساخت فیلم کمدی ایرانی است.
نقد فیلم چپ راست
همین موضوع، سرنخ‌های افراط و تفریط قابل قبولی را برای ارائه به نویسنده و کارگردان می‌دهد که به خلق موقعیت کمیک بپردازد.
این فیلم هم پر است از همین‌ها اما به شدت دم‌دستی و سطح پایین. این‌قدر نویسنده به این موارد فکر نکرده که مخاطب هم خیلی سطحی از آن می‌گذرد.
درواقع، فیلم نه کمدی است و نه سیاسی، بلکه فقط اشاره‌ای الکن است به دو تحلیلگر مسائل سیاسی دارد، یکی اصلاح‌طلب و دیگری اصولگرای تندرو.
فیلم حرفش را تا آن‌جایی می‌زند که دو خانواده، هنوز زیر یک سقف نرفته‌اند. بلکه از آن‌جا به بعد، نه عرصی و نه طولی گرهی از درام فیلم باز نمی‌شود که گره سطحی هم ایجاد می‌شود.
از اینجا به بعد محل نشان دادن تفاوت و تعارض‌های بچه‌ها نسبت به خانواده‌های فعلی و آینده‌شان است که جز در یکی سکانس، چیزی نمی‌بینیم.
یعنی روایت اصلی داستان بعد از تن دادن دو طرف دعوا به توصیه بازپرس و هم‌خانه شدن‌شان، عملاً دیگر درجا می‌زند و جز شاخ و برگ دادن به موقعیت‌های فرعی و تعریف خرده‌قصه‌های حاشیه‌ای نالازم، در طول پیش نمی‌رود.
یعنی ما در فیلم چیزی از این موضوعِ (ظاهراً) مهم نمی‌بینیم که این هم‌خانگی، درنهایت چقدر بر ارتباط هر کدام از والدین با بچه‌های دیگری مؤثر بوده یا نزدیک شدن بچه‌ها به هم، چه تأثیری روی پدر و مادرهایشان گذاشته؟!
بازیگران همگی دم دستی‌اند. هرچیزی که قبلاً بوده را دیده‌اند و آمده‌اند همان را نصفه و نیمه بگویند و بروند.
پیمان قاسم‌خانی هنگام آشپزی و خانه‌داری کمی متفاوت است اما مخاطب هنوز در شک است که پیمان قاسم‌خانی بعد از این‌همه کمدی‌نویسی، چه چیزی در این فیلم دیده چه حاضر به بازی در این کار شده؟
سارا بهرامی کل فیلم را به تلاش امر در جهت معروف حجاب می‌گذراند که در راستای هدف فیلم نیست.
ویشکا آسایش چیز جدیدی ندارد و رامبد جوان هم آمده تا زحمات تمام عوامل را یک تنه دود کند و بفرستد به فنا. مثلا او می‌خواهد توک زبانی حرف بزند ولی گاهی یادش می‌رود. عصبی و روانی بودنش هم منطقی نیست.
سروش صحت و جملات حکیمانه‌اش که آن تناقضی است از رفتار دیگر قاضی‌ها، می‌تواند نمره‌ی قبولی از مخاطب بگیرد ولی باقی قضایا، تقریباً همگی هیچ و صفر.
این فیلم را می‌توانید از فیلیمو تماشا کنید.
پایان
برای مطالعه نقد و بررسی سایر فیلم‌های کمدی اینجا کلیک کنید.