نقد سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟
نقد سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟
نویسنده: الهه ایزدی
سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» به کارگردانی سروش صحت و نویسندگی ایمان صفایی و جناب کارگردان، در ژانر کمدی ساخته شده و در شبکه نمایش خانگی در حال پخش است.
تا الان چهار قسمت از سریال پخش شده و نشان داده که قرار است دوباره شاهد یک کار درجه یک از سروش صحت باشیم؛ کارگردانی کاربلد و مولف که اثر انگشتش پای کارهایش است.
این سریال آدم را یاد کارهای موفق دیگر او یعنی لیسانسه‌ها و جهان با من برقص می‌اندازد.
کمدی موقعیت است و بیشتر شوخی‌ها از دل موقعیت‌ها بیرون می‌آیند. علاوه‌بر‌این، فانتزی به‌کاررفته در سریال، بر قوت کمدی آن افزوده و باعث جذب طیف گسترده‌تری از مخاطبان می‌شود.
سریال، عنوان جذاب و پرکششی دارد و این نکته را یادآوری می‌کند که باید از لحظه‌لحظه زندگی استفاده کرد و از کنار هم بودن لذت برد.
سریال، از قسمت سوم جا می‌افتد و پخته‌تر می‌شود و تکلیف مخاطب را روشن می‌کند که قرار است قصه، چطور ادامه پیدا کند.
روایت غیرخطی داستان و نوآوری‌هایی که دارد، آن را یک سر و گردن از سریال‌ها و فیلم‌های کمدی اخیر بالاتر برده و مخاطب در همان مواجهه اول، متوجه می‌شود که با کار متفاوتی روبه‌رو است.
توجه به جزئیات در رفتار و گفتار شخصیت‌ها و همین‌طور توجه به زبان بدنشان، یکی دیگر از ویژگی‌های سریال است که در کارهای اخیر سروش صحت هم وجود داشته.
کاراکترها از تیپ خارج شده‌اند و عمیق و غیرسطحی‌اند. هر کدام ویژگی‌ها و افکار و درونیات خاص خودشان را دارند و شخصیت‌پردازی، چه برای شخصیت‌های اصلی و چه فرعی، به خوبی انجام شده است. شوخی‌ها بامزه است و می‌تواند از مخاطب خنده بگیرد.
بازی‌ها به‌اندازه و روان است؛ هرچند شخصیت نیما و گُلی اوایل سریال، کمی روی اعصابند و شاید عده‌ای از مخاطبان نتوانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، ولی در ادامه مخاطب متوجه می‌شود که این روی اعصاب بودن جزوی از ویژگی‌ها و کاراکتر آن‌هاست و روی این نکات فکر شده.
بنابراین رفته‌رفته می‌تواند با آن‌ها ارتباط بگیرد و به شکلی که هستند، بپذیردشان.
بازی کاظم سیاحی و قدرت‌اله ایزدی از نقاط قوت سریال است. وجود علی مصفا بین بازیگران و در این فضا، ابتدا کمی عجیب می‌نماید اما به‌مرور و به‌دلیل قدرت و قوت قصه و بازی‌ها، این شخصیت هم کاملا در داستان می‌نشیند و اتفاقا مخاطب، مشتاق دنبال‌کردنش می‌شود.
دیالوگ‌ها و ماجراهای دو پیرمرد سریال، بامزه است و این دو نقش، کارکرد داستانی دارند و مثل وصله ناجوری از سریال بیرون نمی‌زنند، انگار که به‌زور در آن چپانده شده باشند.
سکانس‌های فوق‌العاده‌ای در سریال وجود دارد که فانتزی‌پسندان را حسابی سر ذوق می‌آورد. مثلا سکانسی که سوراخ توی دیوار کشف می‌شود و با فیش‌فیش و کیش‌کیش و پیش‌پیش کردن، حیوانات مختلفی از سوراخ بیرون می‌آیند، یکی از بهترین سکانس‌های سریال تا به این‌جاست.
یا مثلا سکانس سارق موبایل که با موتور در حال فرار است و نیما پشت سرش می‌دود و می‌گوید: «اگه مردی و جرئت داری وایسا» و او می‌ایستد و از موتور پیاده شده و به سمت نیما می‌دود و حالا نیماست که پا به فرار می‌گذارد.
همچنین نمایش اغراق‌آمیز افکار و درونیات شخصیت‌ها بسیار جالب و نوآورانه است.
سروش صحت نشان داده که کارگردان موفق و صاحب‌سبکی است و کار اخیرش هم سریال پرمخاطب و موفقی خواهد شد.
این سریال را می‌توانید از فیلیمو یا نماوا تماشا کنید.
پایان
برای مطالعه نقد و بررسی سایر فیلم‌های کمدی اینجا کلیک کنید.