سریال دست بالا دست؛ وقتی هدف وسیله را توجیه می‌کند
سریال دست بالا دست؛ وقتی هدف وسیله را توجیه می‌کند
نویسنده: سارا ملاعباسی
دروغگویی و عاقبت دروغ گفتن از موضوعاتی است که محتوای بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها را تحت تاثیر قرار داده و مخاطب به خوبی از نتیجه آن آگاه است.
سریال «دست بالا دست» به کارگردانی محسن یوسفی نیز این موضوع را با نگاهی کمدی به تصویر کشیده است.
این سریال داستان دو برادر دوقلو به نام‌های سیامک (یوسف تیموری) و سعید (جواد عزتی) است که همراه پدرشان در محله‌ای در جنوب تهران زندگی می‌کنند.
سیامک در یک تصادف عاشق دختری ثروتمند می‌شود و به دروغ خود را مهندس و فردی ثروتمند جا می‌زند. این در حالی است که برادرش با این کار مخالف بوده و ناخواسته درگیر ماجراهای او می‌شود.
در مرحله اول شاید داستان سریال کلیشه‌ای به نظر برسد و داستان پسر فقیر و دختر پولدار نخ‌نما باشد، اما این سریال با داشتن موقعیت‌های کمدی، غافلگیری در داستان و بازی بی‌نقص بازیگران، توانسته است نگاهی متفاوت نسبت به این موضوع داشته باشد.
یکی از نکات این سریال در ایجاد طنز و کمدی، شخصیت‌پردازی به جای تیپ‌سازی است.
چون انتظار می‌رود وقتی دو برادر با اخلاق‌های متفاوت و یا آدم‌هایی از طبقه ثروتمند و فقیر مقابل هم قرار می‌گیرند، مخاطب شاهد تقابل دو قطب جدا از هم باشد.
اما نویسندگان سریال (امیر برادران و زنده‌یاد خشایار الوند) با طراحی شخصیت‌های خاکستری، نشان می‌دهند که آدم‌ها گاهی در سمت تیره و گاهی در سمت روشن داستان می‌ایستند.
مثلاً گاهی سیامک برای برادرش فداکاری می‌کند و یا سعید تن به دروغ و فریب دیگران می‌دهد.
به همین دلیل سرزنش دروغ گفتن برای رسیدن به هدف برای مخاطب باورپذیر بوده و بیننده آن را به خوبی درک می‌کند.
از طرفی کارهایی که پدر این دو برادر (رضا فیض نوروزی) برای کسب درآمد انجام می‌دهد، کارهایی مثل دور زدن قانون برای گرفتن وام، خرید و فروش دلار، گرفتن پاسپورت و… به خوبی بخشی از مشکلات اجتماعی جامعه را نشان می‌دهد و با نگاهی طنزآمیز از آن می‌گذرد.
همچنین بازی بازیگران باتجربه‌ای مثل رضا فیض نوروزی و زنده‌یاد فتحعلی اویسی (دکتر مجلسی)، بازی سایر بازیگران را تحت تاثیر قرار داده و برای مخاطب باورپذیرتر است.
در این بین، اگر از بعضی جملات پدر خانواده نسبت به فرزندانش و دعوای کلیشه‌ای بین عروس و خواهرشوهر که بر تصویر خانواده ایرانی اثر منفی می‌گذارد چشم‌پوشی کنیم، می‌توان «دست بالا دست» را سریالی دانست که با خط داستانی مشخص، خنده‌دار است و بیننده را با خود همراه می‌کند.
سریالی که در نوروز ۱۳۹۱ پخش شد و موضوعات اخلاقی را با نگاه و موقعیت‌های کمدی به مخاطب منتقل کرد.
کمدی که قبح فقر و افراد ناتوان جامعه را از بین نبرده و خنده‌های ایجاد شده در آن بیشتر به موقعیت‌های طنز و غافلگیری شخصیت‌هایش در داستان برمی‌گردد.
پایان
برای مطالعه نقد و بررسی سایر فیلم‌های کمدی اینجا کلیک کنید.