رشد و بالندگي طنز در دوران پس از انقلاب
عباس احمدي، شاعر و پژوهشگر عرصه طنز، در سخناني با بيان اينکه طنز نوعي از ژانر ادبيات اجتماعي است، گفت: شروع طنز اجتماعي را مي‌توان در ادبيات دوران مشروطه پيدا کرد. با ظهور دولت پهلوي، ديکتاتوري بر کشور ظاهر مي‌شود و طنز آسيب مي‌بيند. به دليل خفقان آن دوران نيز، بسياري از شاعران طنزپرداز، به اشعار اجتماعي روي آوردند.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، در حدود ۳ سال نخست، بيش از ۶۰ عنوان نشريه طنز و فکاهه منتشر مي‌شود. در سال‌هاي اول، بيشتر موضوعات سهم خواهي جريانات سياسي بود و آثار هجو استکبار و ايادي منطقه‌اي آن هم در اين سال ها زياد شد. در واقع مي‌توان چند سال نخست پس از پيروزي انقلاب اسلامي را عصر طنز سياسي دانست و در اين سال‌ها، حتي برخي از شاعران جدي ما هم طنزهاي سياسي نوشته‌اند.
پس از اين دوران طنز به ويژه در حوزه مطبوعات و کتاب رشد چشم‌گيري داشت و آثار ارجمندي با موضوعات اجتماعي، فرهنگي، سياسي و … خلق شد.
در دوران پس از انقلاب مجله گل آقا و دفتر طنز حوزه هنري تاثير بسزايي در رشد و بالندگي طنز فاخر و سالم داشتند. از ديگر نکات در اين خصوص مي‌توان به حضور بانوان طنزپرداز در اين عرصه اشاره کرد.
بين ادبيات بعد از انقلاب اسلامي و طنز مشروطه تفاوت وجود دارد، طنز مشروطه مبتني بر ملي گرايي است. اما طنز بعد از انقلاب اسلامي موضوعات بيشتري را در بر مي‌گيرد.