ثبت چهارشنبه سوری در یونسکو
نویسنده: بنیامین کُلاچاهی ثابت
موضوع نامه: درخواست ثبت چهارشنبه سوری در خاطرات جمعی کمیسیون فرهنگی یونسکو
از: محله لبِ آبِ رشت
به: فلکه یونسکو
عرض هِلو و احترام خدمت مو بورهای سفیدمفید و چشم رنگیِ یونسکو؛ و اما بعد:
اگر از حال ما بخواهید ملالی نیست جز تحریم‌های مسئولین منتخبِ شما از پاریس و سایرِ دغل دوستانِ ناتو!
مختصر عرض می‌کنم که شما هم به بدبختی‌های بی‌شمارتان که در اخبار تلویزیون ما نشان می‌دهند، برسید.
آقا (یا خانم)، یکی از کهن مراسماتِ پرتعداد ما ایرانی‌ها برگزاری آتش‌بازی در آخرین چهارشنبه سال است که البته از آنجایی که ما ایرانی‌ها حتی به تقویم هم اجازه نمی‌دهیم برایمان تعیین تکلیف کند، در آخرین سه‌شنبه سال برگزار می‌شود.
خواهشمندم برای تحقیق در مورد ثبت این مراسم از گوگل کردن خودداری کنید. چرا که اولاً اینترنت ما همین الان هم زورکی به سِروِری در جزایر فارو وصل شده و می‌ترسیم با افزایش استفاده شما، فشار نِت در اینجا کمتر از این هم بشود.
دوماً با آن بی‌جنبه بازی که سر موشک‌های نقطه زن ما در آوردید، یحتمل با دیدن این بمب‌های دست‌ساز و آگاهی یافتن از تلفاتی که خودمان از خودمان می‌گیریم، بدجور توی خودتان خواهید ترسید.
البته اصل و اساس مراسم ما، فقط روشن کردن آتش و پریدن از روی آن بوده است؛ آن هم روشن کردن آتشی که هیچ شباهتی به روشن کردن آتش جنگ اکراین با تحریک سیاستمدارنِ شما نداشت و پریدن از روی آتشی که هرگز از جنس پریدن بمب‌افکن‌هایی که با کمک مالیات شما بر فراز باریکه به آتش کشیده شده غزه پرواز می‌کنند، نبود.
این تغییر شکل مراسم هم خود علت دارد. این استحاله از آیین باستانی نیک‌مردان زرتشت به مردم آزاری چریک‌های فدائی دَلق به اقتضای زمانه‌ای است که کنترل رسانه در اختیار شما و نان در شلوغ بازی و سر و صداست؛ شما که در کنار شعارهای ضد جنگ، تجارت سلاح می‌کنید، دیگر خودتان تیچر این داستانید که حتی اگر آن نان به قیمت جان آدم‌ها هم باشد نُپِرابلِم.
اینجانب از ریشه تقدس آتش در نزد نیاکان نیک پندار و خوش گفتار و درست کردارمان اطلاع دقیقی ندارم. اما از آنجایی که این عنصرِ گلستان شده بر ابراهیم نبی، شاهدی بر پاکدامنی سیاوش بود پس ما در چهارشنبه سوری از روی آتش می‌پریم تا شاید این کار مَحَکی باشد برای سنجش اعمال‌مان در طول سالی که پشت سر گذاشته‌ایم.
باشد که به پیروی از عمل مولایمان علی(ع) در ماجرای نزدیک کردن آتش به بدن عقیل، حرارت آتش جهنم را به وقت تصمیم گیری‌ها به یاد داشته باشیم تا در روز حساب با رفقای ناتو شما همسایه نشویم. به ویژه حالا که همینجور یهویی این روز توی تقویم خودمان «روز تکریم همسایگان» نامگذاری شده! و سردمداران شما تا قیامت جایی برای تکریم نگذاشته‌اند.
در پایان و برای مزه ریختنِ بیشتر اُمیدوارم که به همین زودی‌ها سر و کله یونس پیدا شود تا شما هم از این سرگردانی نجات یابید.
شما را به جان همان یونس لطفاً این یکی میراث فرهنگی ما را به نام ترکیه یا ایتالیا یا یکی از این کشورهای نوظهوری که سن تأسیسشان به پراید هفت میلیونی هم نمی‌رسد، نزنید و با ثبت درست آن به نام کشور ما ایران، کمی برای دم و دستگاهتان آبرو بخرید.
رونوشت به: دفتر طنز حوزه هنری
پایان
برای مطالعه سایر مطالب اینجا کلیک کنید.