پادکست پنارت قسمت نهم (برزیل)
پادکست پنارت قسمت نهم (برزیل)
پادکست پنارت رادیویی طنز است که به اتفاقات فوتبالی و غیرفوتبالی در جام‌جهانی قطر می‌پردازد، با مهمانان متنوعی گفت‌وگوی شوخ‌طبعانه دارد و کشورهای حاضر در جام جهانی را معرفی می‌کند.
در قسمت نهم پادکست پنارت، ما به یکی از برترین تیم‌های ادوار مختلف جام جهانی یعنی برزیل پرداختیم و یک گفت‌وگوی ویژه با جناب آقای محمدرضا درخشان داشتیم.
گفت‌وگویی حول محور فوتبال و خاطره و حاشیه و جام‌جهانی.
رادیو پنارت قسمت نهم
این پادکست طنز و شنیدنی را اینجا بشنوید:
پادکست پنارت حاصل همکاری دفتر طنز حوزه هنری و گروه فرهنگی سماوا است که فعلا به جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر می‌پردازد. در آینده شاید به چیزهای دیگری هم بپرددازد.
برای شنیدن سایر قسمت‌ها و پادکست‌های دیگر اینجا کلیک کنید.
برزیل به فوتبالش معروفه و پنج دوره قهرمان جام جهانی شده. شاید موفقیت فوتبال برزیل به این دلیل باشه که رونالدو و ریوالدو و رونالدینیو و بقیه‌شون همواره سرشون به کار و و بار و حرفه خودشون بوده. جوگیر نمی‌شن، سخن بزرگان توئیت نمی‌کنن و لیدر فعالیت‌های سیاسی نمی‌شن.
برزیل هم مثل خیلی از کشورهای دیگه دنیا قربانی میل شدید بشر به استعمار و اشغال و توسعه قلمرو شده و زبان و رنگ چشم و رنگ پوست و سایر ویژگی‌های ظاهری برزیلی‌ها متأثر از وصلت پرتغالی‌ها با خواهر مادر اجداد مردم خونگرم برزیله.
مردم برزیل برای اوقات فراغتشون اهمیت خاصی قائلن. اونا معمولاً، تعطیلات آخر هفته بعد اینکه ناقوس صبح کلیسا به گوششون می‌رسه، دست زن بچه رو می‌گیرن و با باجناقاشون دو ماشینه، راهی جنگل‌های آمازون می‌شن.
کنار رود آمازون چادر می‌زنن، شلوارک می‌پوشن، قلیون با تنباکوی خوانساریو چاق می‌کنن، به موسیقی ولوم می‌دن و با گلچین شاد برزیلی سامبا می‌رقصن، دور هم قهوه آتیشی و بلال و جوج می‌زنن، مافیا و وسطی بازی می‌کنن، بچه‌ها سوار تمساح‌ها می‌شن و به اونا پفک می‌دن، مادراشون در مورد لباس زشت ریحانا توی آخرین کنسرتش حرف می‌زنن و از حسادت می‌میرن، باجناقا تو کل‌کل با هم یکی دو تا یوزپلنگ درنده و مورچه‌خوار غول‌پیکر و میمون شکار می‌کنن، دست آخر هم رخت و لباس دودی و ماشیناشون رو توی رود آمازون می‌شورن و جوری که به تاریکی نخورن، در حالی که یادشون می‌ره منقل رو خاموش کنن، برمی‌گردن خونه‌هاشون.
طبق آمار نسبتاً رسمی، در حال حاضر بیش از ۳۲ هزار کانون آتش در جنگل‌های آمازون ثبت شده. ۳۲ هزار کانون آتش‌سوزی یعنی ۳۲ هزار تا منقل روشن.
اگرچه که مسئولین برزیل در رسانه ملی این کشور همیشه گفتن که: به شدت به دنبال مهار آتش‌سوزی‌ها هستیم و کوچکترین خرابکاری و تخریبی رو بر نمی‌تابیم و عاملین این حوادث را به اشد مجازات چیز می‌کنیم؛ اما کیه که توجه کنه.
فعالان محیط زیست هم نمی‌دونن کمپین بزنن و هشتگ ترند کنن، در حرکت‌های نمادین پوشک بچه و بطری فلان و قوطی دلستر از جنگل‌ها جمع کنن، بین مورچه‌خوارهای گرسنه برزیلی مورچه توزیع کنن، یا برن روی کانون‌های آتش‌سوزی یه مشت خاک بریزن و جنگل‌ها رو نجات بدن. واقعاً سخته کارشون طفلیا.
حالا همه برزیل هم جنگل آمازون نیست که. جا برای گذران اوقات فراغت زیاده. برای مثال یکی از نمادهای اصلی برزیل، مجسمه منجیه؛ که در صورتی که جنگل‌های آمازون برای همیشه از بین رفتن، مردم می‌تونن از مجسمه منجی بازدید کنن.
مجسمه‌ای بر فراز شهر ریو، با ارتفاع سی‌متر و آغوشی گشوده به وسعت همه مردم نجیب برزیل. به گفته جامعه‌شناسان، مردم برزیل ایستگاه بغل رایگان ندارن و هرکی بغل بخواد سوار مترو میشه و خودش رو به مجسمه منجی می‌رسونه.
شما با هر دین و مذهبی می‌تونید شهروند برزیل باشید. یعنی حتی اگه فقط دلتون پاک باشه هم کافیه، اما این کلیساست که در اجتماع، سیاست و فرهنگ حرف آخر رو می‌زنه و خیلی هم هرکی هرکی نیست.
آب و هوا در شهرهای مختلف برزیل متنوعه، حمل و نقل عمومی ارزونه و هزینه‌های زندگی در برزیل گرون نیستن.
بنابراین با توجه به ویژگی‌های مزاجی‌تون، نوع پوست و مو و گرمایی و سرمایی بودنتون، می‌تونین یه شهر رو برای زندگی در این کشور انتخاب کنید.
با مهاجرت به برزیل وقتی ما تو گرمای ۵۰ درجه مرداد داریم تبخیر می‌شیم، شما می‌تونید از تصویر اولین برف زمستانی برزیل در فضای مجازی رونمایی کنید و ما رو زخم کنید.