وارونگی دما دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
وارونگی دما دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
نویسنده: سمیه رستمی
تقریباً هرسال حول حوش دو قدم مانده که پاییز به یغما برود و هجوم استوری باران روی شیشه، چغندر پخته و باقالی داغ با گلپر؛ وارونگی دما هم رخی نشان میدهد، نشان دادنی.
اینجور که به نظر میرسد هوای گرم برای هوای سرد شاخ میشود و میرود بالاتر از او میایستد.
همزمان با این پدیده است که غول بیشاخودم آلودگی ظاهر میشود و مردم را با یک فن اِشگل گربه، خفت میکند.
البته جای شکرش باقی است که وارونگی هوا و غول آلودگی هوا ته تهش دو ماه از سال سروکلهشان پیدا میشود.
اما وارونگیهایی هم هستند که کل یوم شرف حضور دارند، صبح تا غروب مشغول کار خفتگیریاند.
مثلاً وارونگی جیب که اغلبِ مردم را در مینوردد. واقعش این است که سابقبراین دخلوخرج مردم با هم میخواند.
خوب هم میخواند. گاهی در دستگاه شور گاهی همایون. بلکه یک چیزی هم آن تهمَهها میماند، اسمش پسانداز بود.
البته مدتی هست که منقرض شده. الان میزان خرج با اینکه کمتر از قبل است، اما بالاتر از میزان درآمد میایستد.
اتفاقاً این وارونگی جیب هم تولید غول فقر میکند لاکردار که این یکی بهمراتب از آلودگی هوا بدپیلهتر بوده و دارای تعداد قابلتوجهی دم و شاخ است.
کلاً جوری است که شاعر میفرماید: «از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود، زنهار از این مخارج، این غول پرشاخ و دم» خاندان وارونگی یک عضو جدیدالورود هم دارد و آن وارونگی اخلاق و رفتار است.
در شرایط اقتصادی فعلی که غول فقر دارد در جامعه حرکات موزون زومباطور از خودش در میدهد.
اعصاب و روان همه را خطوخش انداخته، به فنا داده. سطح آلایندهها روح به علت انباشت هوای سرد نامهربانی و بیانصافی عدهای از هموطنان جان که قلبشان معاینه فنی نشده زیر توده هوای محبت و قسعلیهذا گیرکرده و کلاً وضع شلمشوربایی است که سگ، صاحبش را نمیشناسد.
غولی که در این وارونگی ظاهر میشود شاخودم و دماغش را با عمل زیبایی ترمیم کرده ولی هر چه باشد غول، غول است و گذشت آن زمان که رنگ رخساره خبر از سر درون میداد.
امروزه از کوزه همان تراود که در اوست. از این غول هم جز ترویج فحش چارواداری و غیرفرهنگی نباید انتظاری داشت آن هم در مملکتی که سعدی، حافظ و حتی جناب فردوسی با سیسال سابقه در رنجبردن جهت زنده نگهداشتن زبان پارسی را دارد.
حالا آلودگی هوا را میشود با چند روز تعطیلکردن راست و ریست کرد تا سال بعد هم خدا بزرگ است.
آلودگی فقر را هم با تعطیلکردن مخارج موقتاً چاره میشود.
اما با آلودگی اخلاقی چه میشود کرد؟ شاید تنها راهش تعطیلکردن فکر باشد و طیکردن به بیخیالی و استوری کردن جمله دو قدم مانده که اخلاق به یغما برود!
پایان
برای مطالعه سایر متنهای طنز اینجا کلیک کنید.
در زیر چند کاریکاتور هم در مورد آلودگی هوا و وارونگی دما مشاهده میکنید: