شه سواری که سوارکار نبود، نقدی بر فیلم شه سوار
شه سواری که سوارکار نبود، نقدی بر فیلم شه سوار
نویسنده: مهدی صالحی
شه سوار جدیدترین ساخته حسین نمازی با بازی مهرداد صدیقیان، الناز حبیبی، عباس جمشیدی فر و هادی کاظمی در گونه سینمایی کمدی اجتماعی داستان یک خانواده را نقل می‌کند که به‌سختی روزگار می‌گذرانند و قصد دارند مراسم ازدواج دختر خانواده را که مشکل شنوایی دارد و بعد از چند سال عقب افتادن عروسی به دلیل فوت بستگان، برگزار نمایند که روز قبل از عروسی عموی خانواده فوت می‌کند.
فیلم شه سوار داستان نعل به نعل از ساخته پیشین نمازی است. در فیلم شادروان هم این نویسنده و کارگردان با موضوع فقر و فوت یکی از اعضای خانواده روایتی کمدی اجتماعی اما تلخ را بیان می‌کند که ما نه به اتفاقات کمدی بلکه به سختی‌های اتفاقات می‌خندیم. به‌قول‌معروف: «خنده تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است / کارم از گریه گذشته است به دان می‌خندم».
شه سوار که با مرگ عموی خانواده شروع می‌شود همانند شادروان که با مرگ پدر خانواده آغاز می‌گردد شروع‌کننده سیر گرفتاری‌ها و بدبیاری‌های خانواده است.
در هر دو پسر خانواده تمام تلاش خود را می‌کند تا مشکل حل شود. حتی محل جلسات که آشپزخانه بوده تغییری نکرده است و یک خانم با سطح فکری و توقعاتی متفاوت حضور دارد.
کمدی این فیلم درجایی با تکرار بیش‌ازحد یک موضوع دیگر خنده از تماشاچی نمی‌گیرد مثلاً دهان لقی یکی از پسران خانواده که موضوع فوت را به همه می‌گوید. اگر به‌جای یک نفر چند نفر این کار را می‌کردند جذابیتش بیشتر بود.
داستان‌های فرعی کمک زیادی به اصل ماجرا نمی‌کند و نمی‌تواند بدنه اصلی داستان را تقویت نمایند.
یکی از ایرادات اساسی فیلم کشیدن سیگار توسط تمام بازیگران است به‌نحوی که در اکثر صحنه‌ها حداقل یک نفر سیگار می‌کشد که این موضوع بدآموزی دارد.
علی‌ای‌حال حسین نمازی که او را با کارهای کمدی شادروان و سیاه‌چاله و فیلم اجتماعی آپاندیس می‌شناسیم انتظار بیشتری می‌رود چراکه توانایی او را در ساخت فیلم‌هایی خوب و دست‌اول پیش‌تر دیده‌ایم.
پایان
برای مطالعه نقد و بررسی سایر فیلم‌های کمدی اینجا کلیک کنید.