جنگ ارتش آمریکا با آدم فضایی‌ها در ساوجبلاغ
نویسنده: بنیامین کلاچاهی ثابت
نه اینکه بشرِ دو پا در مراقبت از همین سیاره و ساکنان آن خیلی گُل کاشته است، حالا هم افتاده دنبال پیدا کردنِ آدم فضایی های چندین‌پا و کشف سیاراتی که این آدم‌فضایی‌ها در آن ساکن هستند! سردمدار این جستجو هم که مطابق انتظار ارتشِ کنجکاو آمریکاست.
احتمالاً آمریکایی‌ها پس از سال‌ها لشکرکشی به همه قاره‌ها دچار روزمرگی مشابه با گِیمری! شده‌اند که مدت‌هاست در همه جای بازی «جی‌تی‌اِی» اسلحه کشیده و آدم کشته و حالا دنبال باز کردن مکان‌های جدید برای فتح تپه‌هایِ ندیده و جدید است.
چندی پیش بود که تنی چند از افسران ارتش آمریکا در مجلس سنای این کشور حاضر شدند تا با ارائه شواهدِ مشاهده آدم‌فضایی‌ها و بشقاب پرنده آنها، در خصوص لزوم آمادگی برای رویارویی با موجودات بیگانه هشدار دهند.
با احتمال شکل‌گیری چنین ارتباطی، ما اما آن آدم فضایی های بنده خدا را برای دریافت هشدار مستحق‌تر دیدیم و از همین رو نکاتی را برای هشدار به آنها آماده کردیم:
۱- اول از همه به آمریکایی‌ها حالی کنید سیاره‌ای که در آن ساکن هستید، مال خودتان است و قبل از ارتباط با آنها هم وجود داشته.
چرا که یکی از عادات بد این‌ها همین است که وقتی برای اولین بار به یک سرزمین یا سیاره‌ای قدم می‌گذارند، آن را کشف و اختراع خودشان می‌نامند!
حالا شما بیا بگو ما خودمان چند هزار سال داشتیم اینجا زندگی می‌کردیم؛ اگر به حرف سرخ‌پوست‌ها گوش دادند، به حرف شما سبزپوست‌ها هم گوش می‌کنند.
۲- ما نمی‌دانیم چرا توی این فیلم‌های هالیوودی از بین همه کشور‌های دنیا فقط به همین آمریکا حمله می‌کنید تا آنها همیشه مجبور باشند همه ما جهانیان را نجات بدهند اما اگر واقعاً با هم وارد جنگ شدید این را به یاد داشته باشید که آخر جنگ‌ها زیر بار امضای قرارداد ممنوعیت ساخت و استفاده از سلاح‌هایتان نروید؛ ما خودمان نفهمیدیم چطور شد که تنها کشور سابقه‌دار در استفاده از مرگبارترین سلاح کشتارِجمعی در سیاره ما به عنوان ناظم کنترل عدم ساخت بیشتر آن انتخاب شد.
اگر فضایی‌ها به جایی به غیر از آمریکا مثلا ساوجبلاغ هم حمله بکنند باز این آمریکایی‌های لامصب هستند که دو دقیقه‌ای از راه می‌رسند و جهان را نجات می‌دهند.
و همچنین نفهمیدیم هم چطور شد که ساخت بیشتر و به‌روزرسانی این سلاح توسط همین کشور به عنوان روش مدیریت این ممنوعیت انتخاب شد.
و همچنین نفهمیدیم کجای این مدل که یکی گزینه اسلحه روی میز داشته باشد و مدام هر کسی را که به خواسته‌های او و دوستانش تن ندهد با آن اسلحه تهدید کند، خلع سلاح نام دارد.
فقط این را فهمیدیم که همان فیلم‌های هالیوودی و تبلیغات رسانه‌ای می‌تواند با مغز بعضی از شما آدم‌فضایی‌ها (که معلوم هم نیست مغز دارید یا نه) کاری کند که همه این روندِ عجیب را معقول و منطقی تلقی کنید.
۳- بپایید لا کار نروید! آدم با شش تا جاریِ اهلِ غیبتِ دوجانبه‌گو رفت‌وآمد کند کم‌خطرتر از برقراری روابط دیپلماتیک با آمریکاست.
اینطوری که مثلاً اگر شما در سیاره قوزمیت‌ها هستید و با سیاره یوفوپلاس در همسایگی خود مشکلاتی دارید، آمریکا هفته‌ای هفت روز وزرایش را به بهانه سبزی پاک‌کردن به مملکت شما می‌فرستد.
طوری روی مخ شمایی که خیلی از سیاست آتش‌افروزی و تجارت سلاح سر در نمیاورید کار می‌کند که علاوه بر اعطای مجوز احداث پایگاه نظامی در خاکتان به آمریکا، چند رزمایش مشترک هم با آنها برگزار کنید.
نتیجه این که شش ماه بعد شما درگیر جنگ با همسایه هم‌زبانتان شده‌اید و در حالیکه چند میلیون فضاوند سیاره خود را آواره کرده‌اید، از فراهم آمدن امکان خرید بیشتر سلاح از آمریکا ذوق می‌کنید.
۴- شما را به سبیلتان قسم (اگر سبیل دارید) راجع به آناتومی و تقسیم‌بندی جنسیتی خود نه اطلاعاتی به آمریکایی‌ها بدهید و نه به اروپایی‌ها.
اگر شما هم طاقت وَررفتن آنها با جنسیت‌های مشخص خود و تلاششان برای کثافت زدن به ساختار معقول خانواده‌های هم‌سیاره‌هایتان را دارید، ما دیگر توانِ پذیرش جنسیت‌های ترکیبی و من‌درآوردی جدید را نداریم.
۵- هشتگ #نه-به-کمپین را ترند کنید. تنها کمپینی که پس از ارتباط با زمین باید از آن حمایت کنید کمپین «نه به کمپین» است. برای مثال احتمالاً آنجا برای حمایت از برابری شما سبزپوست‌ها با سایر رنگ‌ها کمپین‌هایی تشکیل دهند.
به یاد داشته باشید که شعارهای نظامی‌ها و سیاستمداران آمریکایی ضد خودش را باردار است. آنها در تلاش برای جلب اعتماد شما تا جایی پیش می‌روند که حتی ممکن است یک سبزپوست را به ریاست‌جمهوری انتخاب کنند اما حقیقت وقتی مشخص می‌شود که پای جان آدم‌ها در میان باشد.
اساساً آنها جان آدم‌های زمینی غیر از خودشان را هم جزء آمار جان آدم‌ها حساب نمی‌کنند، چه برسد به شما آدم‌فضایی‌ها که در واقع اصلاً جزء گونه آدم‌ها نیستید. البته که باور بفرمایید ما احتمال آدم شدن شما را بیشتر از احتمالِ اصلاح و آدم شدن آنها می‌دانیم.
سخن کوتاه و به این بسنده می‌کنم که لطفاً در صورت برقراری ارتباط، سیاست‌های نظامی آمریکا را پای همه آدم‌های کره زمین نگذارید.
اگر این بار به جای ایالتی چون نِوادا، سری به شهر رشت در استان گیلانِ کشور ایران بزنید، ما طوری با باقلی‌خورشت و ترش‌تره از شما پذیرایی خواهیم کرد که هر بین‌التعطیلی سر سفینه را کج کنید و با تحملِ ترافیکِ راه شیری به مهمانی ما بیایید.
پایان
برای مطالعه سایر مطالب اینجا کلیک کنید.