طرز تهیه تاک شو و رئالیتی شو
طرز تهیه تاک شو و رئالیتی شو
نویسنده: بنیامین کلاچاهی ثابت
شاید برای شما هم اتفاق بیفتد که به دنبالِ کلیدِ اسرار تهیه یک تاک‌شو یا رئالیتی‌شو ساخت ایران باشید!
طبیعتاً اولین نگرانی شما این خواهد بود که در ساخت آن‌ها نمی‌شود مثل ساخت سریال نمایش خانگی عمل کرد و کار را با فیلم‌برداری در چند کاخ که پارکینگشان روی دست پارکینگ خانه محقر کریستین رونالدو می‌زند، در آورد.
حتی ممکن است به این فکر کنید که وقتی قرار نباشد به نمایش روابط مافیایی بین اعضای یک خانواده ایرانی که پای دیگِ قیمه بادمجان از خانواده خود دُن کورلئونه هم تبهکارترند، پرداخت پس دیگر چه چیزی برای فیلم‌برداری می‌ماند!
حتماً با خودتان می‌گویید حالا درست است که این‌ها هم مثل سریال نیازی به داستان و فیلمنامه ندارند اما عکس آن حداقل به یک ایده نیاز دارند. اما اصلاً اینطور نیست.
این شما و این طرز تهیه تاک شو و رئالیتی شو در حد لالیگا:
۱- جای خالی همه چیز را با موسیقی و نمایش سازها پر کنید. حتماً توی فامیل پسرخاله‌ای، نوه عموی باجناقی، خلاصه یه کسی را دارید که کلاس گیتار یا پیانو رفته باشد.
همان را با تمام هم آموزشگاهی‌هایش دعوت کنید تا یک گوشه کادر بیخودی بنوازند!
دقت کنید که وظیفه شما فقط پُر کردن خلأ دسترسی مردم به آهنگ نیست بلکه یک برنامه‌ساز خلاق و ساختارشکن باید تمام ابزارآلات موسیقی را با نمای کلوزآپ در چشم بیننده فرو کند تا مخاطب متوجه برتری برنامه شما نسبت به برنامه‌های صداسیما شود.
۲- اگر آقایان حامد آهنگی و محمدرضا علیمردانی (که اجرای خوبی دارند) به تلفن شما جواب بدهند که نصف راه را رفته‌اید.
اما اگر ندادند می‌توانید با چند ساعت پرسه زدن در خیابان‌های بازیگرخیز به اولین بازیگری که دیدید پیشنهاد اجرا بدهید.
از نظر علمی، نداشتن استعداد اجرا برای هیچ بازیگری قابل قبول نیست؛ چرا که فقط کافی است به آن بازیگر بگویید که فکر کند دارد نقش یک مجری خوب را بازی می‌کند.
۳- در الگو گرفتن از برنامه‌های خارجی خودتان را محدود نکنید. این که ایده محوری یک نمایش خارجی را بردارید به هیچ وجه کافی نیست.
سعی کنید تا تک تک اجزای دکور و رنگ جوراب مهمانان و حتی سوتی-های برنامه را نیز عیناً از همان الگوی خارجی کُپی کنید.
۴- در هر قسمت از برنامه حداقل یک شوخی که ایهامِ مثبت هجده داشته باشد، بگذارید تا در فضای مجازی خوب دیده شود و ملت زیر آن بپرسند «اسم فیلم!؟»
۵- حداقل دو سه بار قبل از پخش، توقیف شوید. توقیف معجزه می‌کند و در واقع برنامه شما را تو قیفِ توجه خواهد انداخت.
۶- دست به ترکیبِ برنده نزنید. از مصاحبه تا بازی فکری و عملی و استعدادیابی و هرمدل برنامه‌ای را می‌توانید با همان ده دوازده نفر امتحان پس داده‌ای که به تمام برنامه‌های دیگر دعوت شده‌اند، بسازید.
۷- نکته مشترک برای تهیه کنندگان سریال‌ها و نمایش‌ها این که دقت کنید تاریخ چک آخر قرارداد برای بعد از پخش مجموعه باشد.
اینطوری خیالتان راحت خواهد بود که عمراً هیچ یک از بازیگران مجموعه شما قبل از وصول آخرین ریالِ آن به آن ورِ آب نخواهند رفت و مسیر جدید اِمرار معاش آن‌ها در رئالیتی‌شوهای! آن‌جا برای پخش مجموعه شما دردسر ایجاد نخواهد کرد.
۸- در پایان اگر به دنبال چند ایده بکر رایگان هستید می‌توانم به شما مسابقه «نون بیار کباب ببر» بین غول برره و امیر کربلایی زاده، فیفا شرطی سرِ شستن ظرف‌ها بین زوج‌های بازیگر، رپ بَتل بین غلامرضا نیکخواه با آرمین زارعی (تو اِی اِف اِم)، کاپِ جایزه بزرگ «یک میلیاردی» سبزی پاک کردنِ سرعتی برای هنرمندانی که سبیل کلفتی دارند و طنزِ استعدادیابی «زیرتِ برتر» برای کشف بهترین استعدادِ درآوردن صدای زیرت از زیربغل بین دایی‌های ایران را پیشنهاد کنم.
برای ایده‌های بیشتر (غیررایگان) نیز می‌توانید به دایرکت مراجعه کنید.
پایان
برای مطالعه سایر مطالب اینجا کلیک کنید.