تفاوت فیلم سینمایی و سریال چیست؟
تفاوت فیلم سینمایی و سریال چیست؟
نویسنده: محمدحسین دهقانی ابیانه
تفاوت فیلم سینمایی/تلویزیونی با سریال در تعداد قسمت و زمان است. فیلمها به طور عمده در یک قسمت هستند و زمان زیادی از مخاطب را اِشغال میکنند ولی در سریالها، داستان مدنظر نویسنده و کارگردان، در قسمتهای متوالی ادامه پیدا کرده و در قسمت آن، زمان کمتری از مخاطب میگیرد.
در بررسیهایی اما نشان داده شده است که برخی مخاطبان سریالبین، چند قسمت را پشتسرهم میبینند و زمان خود را اینگونه تلف میکنند.
نمایش فیلمها به مانند سابق، در سینماهاست و استقبالهایی کموبیش پرشوری از برخی فیلمها صورت میگیرد.
ولی درباره سریالها، تغییر نمایشدهنده عمده آن در سرتاسر جهان به چشم میخورد. در سالیان نه چندان دور، پلتفرمهای مجازی اصلا وجود خارجی نداشتند که بخواهند قد عَلَم بکنند ولی با گسترش اینترنت و دسترسی گسترده مردمها به آن، این پلتفرمها رونق گرفتند.
در ایران نیز به تازگی، این پلتفرمها بالا آمده و استقبال از آنها صورت گرفته است. این پلتفرمها اما تفاوت چشمگیری با تلوزیون معمول دارند.
از بارزترین تفاوتهای آن، وابستگی آنها به اینترنت است و اگر شما هشتاد درصد از بسته خود را استفاده کرده باشید، دست و دلتان ممکن است بلرزد و از سایت یا اپلیکیشن پلتفرمهای مذکور بیرون بیایید؛ ممکن است به سوی تلوزیون رفته و از شبکههای صداوسیما به طور رایگان استفاده کنید و با شبکههای مختلف آن، خود را سرگرم کنید و ناگهان به ساعت نگاه کنید و ببینید که اِ، در بامداد فردای دیروزی که فکر میکردید امروز است، قرار دارید و مسواک بزنید و بخوابید و فردایش از خواب بلند شوید و …
ممکن است که بسته اینترنتی خود را با مبالغی که با توجه به حجم و زمان، متفاوت است، تمدید کنید و به ادامه اتلاف وقتتان در این پلتفرمها ادامه دهید؛ اما چطور میشود که شما به اتلاف وقت در این پلتفرمها ادامه میدهید؟
نکته مهم با بررسی محتوای داستانی این سریالها به دست میآید. ابتدای ورود VOD ها به زندگی مردم در اواخر دهه ۸۰ شمسی بود، جایی که CD ها حاکمیت بلامنازع انتقال اطلاعات را داشتند و حرفی از فلشها بر زبانها نبود.
محتوای داستانی سریالهای VOD ها، بسیار متفاوتتر از تلوزیون بود و نو که اومد به بازار، کهنه میشه دلآزار.
این روند تفاوت ادامه داشت تا کارگردانها و نویسندگانی، آمدند و با بیل، محتوای رقیقشده سریالهای ترکی را ریختند داخل سریالها و کمی زیر شعله را زیاد کردند و با مقداری بازیگر معروف و بازیگر حاشیهای، چاشنی فیلم را لذتبخش کردند و خوب فروش کردند و رفتند؟ خیر، نرفتند.
و مجددا با اسمهای جدید نقشهای فیلم، همان داستان را به مخاطب عرضه کردند و رفتند؟ مجددا خیر، نرفتند و هنوز هم که هنوز است، اینها سریال میسازند و محتوای سریال ترکی به مخاطب ارائه میدهند و نمیروند.
البته چند سالی میشود که از رقیق بودن محتوا کاستند و گاهی آنقدر غلیظ نمودند که فیلم ترکی که هیچ، قسمتهای نه چندان جور فیلمهای فوقترکی هم کم آوردند.
چگونه میشود مخاطب یک سریال را چندین و چندبار ببیند و حالش به هم نخورد؟ جواب آن اما اقبال عموم مردم به سریالهای مختار و جومونگ نیست، چون بحث خوشساختی با محتوای مورد بحث ما فرق میکند.
اگر بررسی میزانسن و جوانب کار را بکنیم، متوجه میشویم که در ده سال گذشته، ابهام در تصویر بسیار افزایش پیدا کرده است. این ابهام از طریق معلوم نبودن تصویر خود را به مخاطب القا میکند و مخاطب را برای فهم تصویر، مشتاقتر میکند اما هیچگاه مخاطب، ابهامش برطرف نشده و مجبور است ناراحت بشود.
ابهام تصویری که کارگردانان و نویسندگان این قبیل سریالها رقم میزنند، با استفاده از بستن تصاویر به کشیدن سیگار از زوایای متفاوت بازیگران و حرکت آهسته کشش دود آن به داخل ریهها و خروج دادن آنها از طریق دهان است.
با این تکنیک، یک سوم زمان قسمت رفته است و یک سوم دیگرش نیز تیتراژها و آنچه گذشت و آنچه خواهید دید خواهد بود.
ماند یک سوم که اصلا جای نگرانی نیست، از داستانهای غلیظ شده سریال ترکی استفاده میکنیم. برای جذب مخاطب جوان نیز هرچه رنگهای جیغتر و دیالوگها دوپهلوتر، بهتر!
کار کردن با این کارگردانها و نویسندگان اثرات جانبی بسیار زیادی دارد؛ برای مثال، مدیر تصویربرداری پروژهای، از سرطان ریه تصویربردارانش حین پروژه خبر داده و در طی این اطلاعرسانی، اسپری آسم مدیر تصویربرداری به سرقت رفت.
تجهیزات صدابرداری نیز صداهای بَرداری شده را دوبلوری خروجی میدهند و همه دیالوگها با صدای کلفت و خشدار ضبط شده است. حیوانات حاضر در محل فیلمبرداری، بخوری شدهاند و یک گوشه افتادهاند.
با نگاهی به روند طی شده در حرفه سریالسازی، به نتایجی میرسیم که برای سلامتیمان مضر است و ورود دستگاههای ذیربط نیز برای سامان دادن، خودشان را در معرض مشکلات ریوی قرار میدهد.
پایان
برای مطالعه سایر مطالب اینجا کلیک کنید.