سیت‌داون کمدی در برنامه نیمه شب
سیت‌داون کمدی در برنامه نیمه شب
نویسنده: بنیامین کلاچاهی ثابت
آورده‌اند یک بنده خدایی با وسوسه دوستانش که «در تهران، پول کفِ زمین ریخته و فقط کافی است خم شوی تا جمعش کنی!» عازم پایتخت شد و از قضا همچین که پایَش را از پله اتوبوس بَر کفِ پایانه تهران گذاشت، یک بسته پول روی زمین دید.
مردِ ساده‌دل با خودش گفت: «حالا که تازه رسیدم و حال خم شدن ندارم. وایمیستم از فردا با انرژی میام پول‌ها رو جمع کنم!»
«نیمه شب با امیرحسین قیاسی» عنوانِ برنامه‌ای طنز است که به شوخی با اخبارِ روز و سوژه‌های طنز فضای مجازی می‌پردازد.
برای مرتبط کردنِ مقدمه (در واقع بی‌ربطِ) ابتدای متن به این برنامه می‌توان گفت که احتمالاً به دلیل تعدّد سوژه‌های طنزِ خودجوش در اخبار و اوضاع ایران و جهان، به نظر می‌رسد ساخت چنین برنامه‌ای بسیار آسان بوده و فقط مستلزم جمع کردن سوژه‌ها از کفِ زمین باشد اما ذحی خیار باطل!
چرا که سابقه این نوع کارِ طنز از دورانِ اوجِ طنزِ مطبوعاتی تا عصر یکه تازی صداوسیما در تولید برنامه‌های طنز، نشان داده که رازِ بقا در تولید «طنزِ واکنشی» (این اصطلاح را الان اختراع کردم.) بسیار پیچیده بوده و به جزء نمونه‌های سطح بالایی چون طنز گُل‌آقایی یا «پا تو کفش اخبار» استاد رضا رفیع، تعداد کمی از طنزپردازان و شوخی‌نویسان از آن سربلند بیرون آمده‌اند.
چونان که!!! این روزها بعضی از هم‌خنداننده‌شوهای امیرحسین قیاسی (که حاصل استعدادیابی برنامه خندوانه در حوزه استندآپ کمدی بودند)، برای تولید محتوای طنز چیزی جزء به کارگیری بی‌دلیل اصطلاحات جنسی یا مشمئزکننده ندارند و ضعف وجوه خلاقیت و طنز خود را پشتِ پرداختن به سوژه-های دستمالی شده سیاسی پنهان می‌کنند.
برنامه نیمه‌شب اما به مانند نمونه‌های موفق داخلی و خارجی پیش از خود، خنده را در اولویت قرار داده؛ اجرای تحسین برانگیز امیرحسین قیاسی که شهرت خود را به واسطه همین نوع صمیمی اجرا و حالات طبیعی چهره در استندآپ کمدی به دست آورد، اولین دلیل جذابیت این برنامه ساده است.
در اجرای این برنامه از شیوه ساده ارتباط مستقیم یک مجری نشسته روی صندلی با دوربین استفاده شده که یادآور نمونه خارجی «نمایش روزانه ترور نواح» در شوخی با موضوعات جامعه آمریکا و یا نمونه داخلی برنامه «ویدیوچک» شبکه ورزش در شوخی با خبرهای ورزش ایران است.
همچنین ساخت آیتم‌های ساده طنز برای برخی از شوخی‌ها با استفاده از گروه نویسنده‌های برنامه نیز مکملی بوده که برنامه را از یکنواختی خارج می‌کند و یادآور خاطرات خوبِ طنزهای آیتمی در ایران است.
برگ برنده اصلی کار اما علاقه‌مندی گروه نویسنده‌های برنامه به کار خود می‌باشد؛ طوری که تک تک سوژه‌های شوخی‌خور! هفته را رصد می‌کنند و آن‌ها را به خدمت طنز در می‌آورند و این جای خالی آن‌ها در رسانه‌های پرمخاطب‌تری چون صداوسیما را پررنگ‌تر می‌کند.
برای نمونه در آخرین قسمت پخش شده از این برنامه، جمله‌ای از وزیر ارتباطات درباره لزوم رفع اختلال اینترنت در نیمه‌شب از زیر دست گروه نویسنده در نرفته تا با فرض گرفتن برنامه خود (نیمه شب) به عنوان مخاطب وزیر، با وی شوخی کنند.
از دیگر شاخصه‌های قابل ذکر برنامه در طول چند فصل ساخت آن، اول سطح بندی مخاطبین است که به طور مشخص شوخی‌های پیدا و پنهان برای سنین مختلف در آن تعبیه شده و همچنین اینکه با شعار «وقتت رو تلف میکنه این برنامه اساسی» و پرداختن به سوژه‌های بی‌اهمیت، سعی در فرار از مهم جلوه دادن تمام حرف‌های برنامه دارد، ویژگی مثبت دیگر آن است.
طوری که مجری با وجود اشارات متعدد انتقادی به موضوعات اما مدام با شجاعتِ خود در انتقاد شوخی می‌کند که این خود یک اشاره انتقادی به محدودیت‌های برنامه‌سازی است.
برای نمونه شروع برنامه قسمت پنجم که با ادعای گذراندن همه از تیغ تیز انتقاد شروع می‌شود و اما در اولین خبر به سراغ انتقاد از یک قاضی کانادایی می‌رود!
خلاصه که اگر می‌خواهید هفته‌ای بیست دقیقه بدون شنیدن نصیحت و تحمیل عقاید و ادعای همه چیزدانی یک گروه برنامه‌ساز به سوژه‌های طول هفته بخندید، برنامه «نیمه‌شب با امیرحسین قیاسی» از پلتفرم تماشاخانه پیشنهاد من به شماست.
این برنامه را در تماشاخونه ببینید
پایان
همچنین در سایت دفتر طنز بخوانید: نیمه شب با امیرحسین قیاسی و آیتم‌هایی که خنده می‌گیرد