دفتر کارت دل مردم باشه
ارزشمون به طول و عرض ميزه
چقدر ميز و صندلي عزيزه
تموم فکر و ذکرمون همينه
که هيشکي پشت ميزمون نشينه
يهعمره دودو زده چشم و چارت
که خش نيفته روي ميز کارت
اونا که مرد و زن دعاگوشون بود
ميز رياست سر زانوشون بود
بيا بشين، که ميز اگه وفا داشت
وفا به صاحباي قبل ما داشت
قديم که نرخها به طالبش بود
ارزش صندلي به صاحبش بود
فقيه اگه بالاي منبر ميشست
جَوون سهچار پله پايينتر ميشست
معن?ِ شأن و رتبه يادشون بود
حرمتِ مردم به سوادشون بود…
جون تو اين حرفا پامنقلي نيست
حرمتمون به ميز و صندلي نيست
جون خودت فداي چيز کردي
عمري که صرف حفظ ميز کردي
روي لبت خوبه تبسم باشه
دفتر کارت دل مردم باشه
مردا بدون ميز هم عزيزن
رفوزهها هميشه پشت ميزن.
به نقل از کتاب «بامعرفتها»