برنامه خندوانه کمتر از قبل دیده میشود
نویسنده: علیرضا عبدی
اواسط خرداد سال ۹۳ بود که برنامه خندهمحور «خندوانه» به طراحی و اجرای رامبد جوان از شبکهی نسیم، شبکهی نشاط و سرگرمی آغاز شد.
ادعای این برنامه، این بود که از ۲۰۰۰ مقالهای که دربارهٔ خندیدن و خنده در جهان تألیف و نوشته شده بود، تقریباً ۹۰۰ مورد استخراج و بنمایه علمی برنامه شده است.
بارزترین بخش این مقالات توجه به اثرات حیرتانگیز خنده در انسانها بود. برنامهای که هرشب حوالی ساعت ۱۰ و ۱۱ شب توجه بسیاری از مخاطبان را جلب میکرد بهگونهای که چند بار پرمخاطبترین برنامه تلویزیونی شناخته شد.
فصل اول، دوم را میتوان آزمون و خطای برنامه خندوانه نامید. هرچند موفقیتهایی مثل نوآوری در ارائه محتوای کمدی (مثل خندانندهشوی برتر با حضور بازیگران) را همین دو فصل ابتدایی به ارمغان آوردند اما از فصل سوم تا ششم به بعد دیگر آیتمهای «لباهنگ» و «ادابازی» و مسابقهی مردمی «خندانندهشو» و «خانواده باحال» توانست جای خود را در دل خانوادهها پیدا کند.
اما از فصل هفتم، با کمفروغیِ خندوانه که به اذعان برخیها! دیگر از امروز خندوانهای نخواهیم داشت، میخواهیم به بررسی بعضی از دلایل ضعف خندوانه بپردازیم.
از خودتان بپرسید آخرین قسمتِ کامل خندوانهای که دیدید کِی بوده است و چرا؟!
تا امروز بیش از ۹۰۰ قسمت برنامهی خندوانه از شبکه نسیم به روی آنتن رفته است که ابتدا با محوریت گفتوگو کار خودش را آغاز کرد و رفتهرفته با اضافه کردن بخشهای متنوع و جذاب توانست نظر بسیاری از مخاطبان رسانه ملی را بهخود جلب کند.
عنصر گفتوگو همچنان بهعنوان یکی از بخشهای جذاب این برنامه وجود دارد و با طنازیهای جنابخان و بازیِ نیما شعباننژاد در مواجهه با مهمان برنامه دیدنیتر نیز میکرد.
با وجود اقبال مخاطب، باید این سوال در ذهن منتقدین و کارشناسان ایجاد میشد که تا کجا میتوان این برنامه را ادامه داد؟!
بازیهای تکراری با آدمهای تکراری که چندین بار شاهد حضور آنها در خندوانه بودهایم… افت کیفیت استندآپها در حد کپیبرداری واضح از فضای مجازی… صبحتهای معمولی با سوالهایی دم دستی از همه مهمانها… همه اینها در دو کلمهی «محتوا و فرم» جمع میشود که تکرار در فرم و محتوا باعث پسزدن مخاطب میشود.
پایان